Ik ben niet een persoon die vooraan de barricade staat om mezelf te verkopen. Ik heb niet de soepelheid die daarmee gepaard gaat. Ik ben te terughoudend, misschien te bescheiden of te afwachtend, om dit te doen. Deze website was bijvoorbeeld nooit bedoeld als een marketing tool, maar meer een verzamel plek om mijn publicaties bij te houden en tegelijkertijd dichters en schrijvers een plek te geven om hun schrijfsels op het net te plaatsen. Toch merk ik steeds meer dat in de wereld van verhalen en publiceren naamsbekendheid belangrijk is. Je wordt erop afgerekend. Het is bepalend voor uitgeverijen of je manuscript / verhaal of gedicht nu wel of niet wordt gelezen. Ik zou willen dat het anders was, dat het inderdaad om de vertelling en niet de schrijver gaat, zoals Stephen King ooit eens in een interview aangaf. Maar mijn ervaring en werkelijkheid schetsen een ander beeld.

Ik was dan ook verbaasd dat mijn boek In het gesteente van Ararat te koop was bij ECI; een toch wel bekende boekenclub. Ik was nog verbaasder dat de schrijver van dit boek niet Anthonie Holslag heette, maar Antoine Holslag (zie volgende link.) Een voor mij geheel onbekende schrijver. Ik heb op basis hiervan een mail naar ECI gestuurd, waarop ik het antwoord kreeg dat zij dit niet mochten veranderen (hoewel de naam duidelijk op de voorkant staat), maar dat de verandering via de uitgeverij dient plaats te vinden. Ik heb hiervoor een verzoek bij de uitgeverij ingediend, net zoals ik tijdens mijn publicatie vorig jaar een verzoek heb in gediend om op hun website zichtbaar te zijn. Ik ben nog steeds wachtend…

Een soortgelijke ervaring had ik dit weekend toen de verhalenbundel Op weg naar de horizon op mijn deurmat verscheen. Dit is een verhalenbundel van Nederlandse en Belgische auteurs, waar ook mijn verhaal “De glijbaan” is opgenomen (zie ook link).  Dit verhaal schijnt echter niet door een A. Holslag geschreven te zijn, maar door een zekere en voor mij onbekende: A. HolTslag. Ik heb hierop uiteraard een mail naar de uitgeverij gestuurd, waarop ik de reactie kreeg, met de nodige verontschuldigingen, dat ik dit misschien als pseudoniem kon gebruiken. (???)

Ik was sprakeloos.

Als naamsbekendheid de sleutel is om je werk gelezen te krijgen, dan is het goed om te weten dat de uitgeverijen die je steunen tevens niet weten hoe je heet! (Zie ook link.) Het kan toch niet zo moeilijk zijn om een naam drie keer te checken. En als ze je naam al niet weten, wat doen ze in hemelsnaam dan met je manuscript?

Een tip voor beginnende auteurs: weet met wie je correspondeert en vraag, nee eis, dat ze je naam bij voorbaat dubbel checken.

Ik heb nu de wrange ervaring dat ik onder mijn verhaal een andere naam zie staan.

Aan het einde van de dag is het slechts de letter “T” of een verkeerde rangschikking van letters in mijn voornaam. Mocht je dan ook ooit een verhaal op het internet vinden geschreven door Antoine Holslag of door een zeker A. Holtslag, dan ben ik het hoogst waarschijnlijk de auteur. Maar toch tegelijkertijd, gezien het belang van naamsbekendheid,  is het meer dan dat…

Dus “what is in a name”? Nou, euh, in ieder geval auteursrechten…

Anthonie Holslag