De krachten-dood
Één keer per jaar ga ik naar Coornhert Gymnasium in Gouda waar ik de spannende verhalen voor mijn rekening neem. Soms schrijven de leerlingen echt geweldige verhalen en dit jaar besloot ik er een paar met jullie te delen. Hier het eerste verhaal, geschreven door Mila Nobelen. Met dank aan Marco Leeuwerik die dit allemaal verzorgd.
De krachten-dood
Inleiding
Ik zie het nog, ik voel het nog, ik lig hier nog en hij ook. Ik ga dit nooit meer vergeten. Waarom gebeurt dit mij? Ik wil hier weg maar ik kan hem hier niet laten liggen. Het is hier helemaal verlaten niemand kan mij zien. Moet ik hem begraven, laten liggen, verstoppen. Wat moet ik doen? Maar dan hoor ik een brandalarm...
Dit ben ik.
Naam: Lieve van den Berg
Leeftijd: 11 jaar
Klas: Groep 8
Familie: Vader Pieter & moeder Roos (gescheiden)
Beste vrienden: Luka & Lisa
Geheime krachten: Vuur schieten
Het begon allemaal in de zomervakantie week 4, dag 1.
Zomervakantie week 4, dag 1.
Lief dagboek. Eindelijk ben ik terug uit Spanje. Na drie heel saaie weken met mijn moeder en haar nieuwe vriend Stef. Luka en ik gaan naar het zwembad (ik heb er zo’n zin in)! Eindelijk weg van al dat kleffe gedoe.
Zomervakantie week 4, dag 2.
10:00. Vandaag zie ik Luka weer. Hij komt me ophalen met de fiets en dan gaan we naar Zwembad Kikkerfort. Luka en ik kennen elkaar al van de peuterspeelzaal en sindsdien zijn we beste vrienden.
Zomervakantie week 4, dag 3.
Oh ja ik moet je trouwens nog wat vertellen. Alleen Luka en ik weten het van elkaar en zo meteen jij ook, je mag het nooit doorvertellen. We hebben namelijk krachten… Ik kan vuur schieten en Luka kan onzichtbaar worden. Maar hoe we er aan komen weten we niet. Ik kan vuur schieten als ik er aan denk en Luka kan onzichtbaar worden als hij zijn ogen 5 seconden dicht doet.
Ps: dit mag je nooit aan iemand vertellen!
Zomervakantie week 5, dag 1.
Sorry, had niks te doen de laatste dagen. Luka was een paar dagen naar Texel en Lisa is nog op vakantie. Maar vandaag komt Lisa terug en overmorgen gaan we afspreken.
Zomervakantie week 5, dag 3.
9:00. Vandaag ga ik naar Lisa, Lisa weet ook niet van mijn krachten en het lijkt me ook beter als ik het niet vertel, als ik dat doe weet morgen de hele school het.
18:30. OMG, ik was bij Lisa. Er gebeurde iets vreselijks. Ik was dus bij Lisa thuis en we gingen koekjes bakken en opeens begon Lisa over dat het haar cool leek als ze krachten had. Ik dacht shit hoe kan ze het weten, heeft Luka het verteld of heeft ze het gezien? Ik zei: ''Sorry dat ik het je nooit heb verteld, het is gewoon zo lastig.'' Ze keek me heel verbaast aan en vroeg: ‘’wat heb je me nooit verteld?’’ Ik besefte me dat het helemaal niet over Luka en mij ging, maar over het boek dat de juf ons voorlas in de klas, ‘Superjuffie.’ Ik was heel erg in paniek en zei dat ik dacht dat het ging over dat Luka en ik samen naar het zwembad waren gegaan. Dat sloeg natuurlijk nergens op maar ze geloofde me en zei: ‘’Maar dat maakt toch helemaal niet uit, dat is toch juist gezellig.’’ We waren vormpjes uit het deeg aan het steken tot Lisa naar de wc ging. Ik dacht er aan als Lisa het had geweten dat ik vuur kon schieten en toen gebeurde het, ik dacht aan mijn kracht. Er spuwde vuur uit mijn handen over de koekjes en de koekjes werden in een klap zwart. Hoe moest ik dit nu oplossen, de oven was nog lang niet klaar met voorverwarmen dus ik kon niet zeggen dat ik ze er al vast in had gezet. Ik dacht dat ik het maar moet vertellen. Maar toen hoorde ik ineens een harde klap, ik rende hard naar het geluid toe. Daar lag Lisa onder een plank, ik probeerde haar eruit te halen, het ging allemaal heel snel ik belde haar moeder en 112. Ik hoorde de sirenes al in de straat en ik deed de deur open. Ze renden naar binnen en ze legden Lisa op het brancard. Dit was mijn redding, hoe erg het ook klinkt.
Zomervakantie week 5, dag 6.
Lisa ligt nog steeds in het ziekenhuis. Er is een plank op haar hoofd gevallen en toen is ze buiten bewust zijn geraakt. Morgen mag ze weer naar huis. Als dit niet was gebeurd had ik het moeten vertellen, maar ik ken Lisa die verteld het tegen iedereen zonder dat ze het door heeft.
Zomervakantie week 6, dag 3.
12:30. Lisa is gelukkig weer uit het ziekenhuis en we gaan vandaag samen met Luka naar het zwembad. We gaan om 18:00. want dan zijn er vaak niet veel mensen. We moeten van de moeder van Lisa wel voorzichtig doen, want Lisa is nog een beetje zwak.
18:15. Lisa en ik liggen al in het zwembad, Luka komt er zo aan, hij is nog aan het omkleden.
Na een tijdje...
Lisa en ik vinden het wel lang duren, hij is zich nu al 25 minuten aan het omkleden. Lisa zegt dat ze wel even gaat kijken, maar dan horen we ‘’Bommetje!’’ We draaien ons om en ik hoor een harde klap, allemaal water komt op ons af. Luka komt boven en zegt: ‘’Schrokken jullie?’’ ‘’ Ja!’’ Roepen Lisa en ik in koor. De laatste man loopt naar de uitgang. We zijn nu helemaal alleen. Lisa gaat even naar de wc. Luka vraagt: ‘’ zullen we?’’ Ik knik ja. We beginnen elkaar onder water te duwen, maar dan zie ik Luka ineens niet meer. Shit, ik heb hem natuurlijk meer dan 5 seconden onder water geduwd, dan wordt hij onzichtbaar denk ik bij mezelf. Ik draai me om maar hij is nog onzichtbaar, dan hoor ik een stem zeggen: ‘’Dit is niks vergleken met jouw krachten!’’ Dan gaat het allemaal heel snel. Ik spuit per ongelijk vuur en hoor een hard gekrijs. Nee, denk ik, dit kan niet waar zijn. Er ligt een dode jongen op de rand van het zwembad. Het is Luka. Het brandalarm gaat af. Lisa komt vast niet meer terug om ons te halen, die is al lang weg. Ineens begint hij te bewegen en hij schreeuwt met zijn laatste adem: ‘’Help.’’ '’Nee!’’, roep ik. Ik heb hem verbrand. Ik, zijn beste vriendin heeft hem verbrand.
Zomervakantie week 6, dag 4.
Ik heb zijn familie verteld dat hij is verbrand in het zwembad en iedereen geloofde me. Z’n begrafenis is overmorgen. Ik kan het niet meer aan, ik moet het iemand vertellen. Ik heb besloten het Lisa te vertellen en ze schrok maar toen vertelde ze mij dat ze het al dacht. Ik ben opgelucht dat ik het aan iemand kwijt kon. Ik zal je nooit meer vergeten Luka.
Mila Nobelen
Biografie:
Mijn naam is Mila. Ik ben veertien jaar en zit op het Coornhert Gymnasium in Gouda, in de tweede klas. Ik zit op turnen, hou van skieën en afspreken met vriendinnen. Zelf ben ik verrast dat mijn verhaal op deze site geplaatst wordt, want hiervoor had ik nog nooit een verhaal geschreven. Veel leesplezier!