Het was vreemd om na zoveel jaar weer terug te zijn op de HvA. Ooit in 1997 had ik hier Docent Maatschappijleer gestudeerd en was ik gefascineerd geraakt door de sociale wetenschap. Ik kreeg hier vakken zoals Sociologie, Politcologie, Sociale Pschychologie en natuurlijk Antropologie. Een docent scheen mijn onderzoek over de Albert Cuijp markt, dat ik het eerste jaar had geschreven, nog te herinneren! Nu kwam ik terug om iets te vertellen over mijn boek, identiteistvorming in het algemeen en hoe een ingewikkeld onderwerp als de Armeense genocide, wat tevens politiek beladen is, in het onderwijs terug kan komen. Mijn doel was om alle nuances van de genocide naar voren te brengen en ook het argument te motiveren dat een genocide meer is dan slechts een politiek proces, zoals vaak in de boeken (en debatten) naar voren komt. Dat genocide, in de eerste instantie, een symbolisch proces is dat ook als zodanig begrepen dient te worden.
Zover kwam ik echter niet.
In retroperspectief heb ik mijn punt naar voren gebracht met zeer korte bochten. Dit kwam doordat mijn presentatie door organisatorische omstandigheden van 90 minuten, zoals de afspraak was, naar 50 minuten (!) werd ingekort; ik moest dus improviseren. (Dat een belangrijk onderwerp als dit ingekort wordt, daar is an sich een artikel over te schrijven.) Toch was het een goede ervaring. De studenten waren enthousiast en hongerig. En het was goed om mijn oude docenten van zoveel-jaar-terug weer te zien. Vooral die docenten die zo verpletterende indruk bij mij als student hadden achter gelaten; die docenten die je indirect gevormd hebben tot wie je bent. (Ik was zonder deze opleiding nooit in wetenschap geïntresseerd geraakt.) Ik heb nog een uur met de studenten nagepraat en ben met een goed gevoel naar huis gegaan. De studenten waren ontzettend hongerig en leergierig.
Ik was helemaal vergeten dat ik een onderzoek over de Albert Cuijp markt geschreven had, laat staan dat het een indruk zou achterlaten!
23 januari 2010