Anthonie Holslag is geboren in Amsterdam, maar verhuisde op jonge leeftijd naar de Verenigde Staten. Zijn tienerjaren heeft hij daar ook doorgebracht. Het betekende zijn kennismaking met de Anglo-Saksische literatuur. Hij heeft sindsdien verschillende verhalen geschreven, die zowel in Nederland als in Amerika in diverse school- en studenten bladen zijn gepubliceerd. In 2006 verscheen zijn eerste gedichtenbundel “Het gezicht van het verleden” en in 2009 werd zijn non-fictieboek "In het gesteente van Ararat" over de langdurige gevolgen van collectief geweld gepubliceerd. In samenwerking met de Haarlemse dichtersgroep Septijn is in 2011 de dichtbundel “Dichter bij beeld” verschenen, daarnaast heeft hij diverse artikelen, gedichten en verhalen in tijdschriften en verzamelbundels gepubliceerd waaronder De Volkskrant en NRC Handelsblad - zie link. In 2012 kwam zijn goed ontvangen eerste verhalenbundel "Zwarte muren" uit. In 2013 verscheen bij uitgeverij Zilverspoor zijn novelle "De kerstboom", die hij zelf omschrijft als een psychedelisch, spannend maar tevens literair kerstverhaal met fantastische elementen. In 2014 en 2016 zagen de verhalenbundels "Een bloedovergoten dageraad" en "In het kille ochtendlicht" het levenslicht. Alle royalty's daarvan gaan naar WarTrauma Foundation. Tevens verscheen in 2016 de novelle LOOP bij uitgeverij Quasis, waar ook in 2017 zijn eerste roman verscheen met als titel "Toevluchtsoord" die inmidels de tweede druk is ingegaan. Anthonie is een veelzijdige auteur: bij uitgeverij Blop (in 2017) verscheen zijn eerste kinderboek “Ronny en het grote spinnenweb” in samenwerking met Gidion van de Swaluw. Ook versheen een nieuwe gedichtbundel die hij samen met een kunstenares Marion van Delst heeft samengesteld: "Een flinterdunne reflectie" over de broosheid in onszelf en relaties. In 2018 verscheen zijn Engelstalige wetenschappelijke boek: "The Transgenerational Consequences of the Armenian Genocide" gepubliceerd door Palgrave MacMillan Studies. Met daarin een gedicht van Pulitzer Prize winnaar Peter Balakian. Anthonie heeft les gegeven bij de UU, UT, Hogeschool van Amsterdam en heeft tevens hogeschool docenten en universitaire docenten begeleid. Hij is nu werkzaam als PhD student bij de Universiteit van Amsterdam en is Cum Laude afgestudeerd in Culturele Antropologie waarin hij gespecialiseerd is in identiteitsvorming, collectief en massaal geweld en genocide en het genocidale processen. Schrijven is voor hem een manier, zoals hij ooit een interview aangaf "om aan het verschrikkelijke te ontsnappen, toch komt het verschrikkelijke op de één of andere manier altijd weer terug in mijn verhalen". Zijn verhalen worden door zijn critici vaak omschreven als "persoonlijk", "gelaagd" met goede "personage verdiepingen" en "ontknopingen die veelal als een knal aankomen". Hij staat bekend om zijn subtiele horror.
Zijn boek "In het kille ochtendlicht" is in 2017 zowel geselecteerd in de top tien bij Hebban van boeken "die je gelezen dient te hebben in 2017" en was tevens een zomer aanrader voor de Bart Boekenclub in 2018. Een verhaal uit "Zwarte muren" is op de vierde plaats van Unleash Awards gekomen. Het verhaal "Het monster van het Sloterplas" is in de top 5 terecht gekomen van de literatuurprijs van Amsterdam Nieuw-West.