Korte verhalen zijn niet echt mijn ding, ik heb dat vaker gezegd. Toch kan ik het niet laten om af en toe een Splinter te kopen van uitgeverij Quasis, omdat ik op die manier een preview kan krijgen van de schrijfstijl van andere schrijvers. Zo was dit ook het geval voor Anthonie Holslag, waar ik L.O.O.P. graag wilde lezen als introductie voor meer van zijn werk. Het viel me absoluut niet tegen!

Het boekje begint met drie quotes, waarvan twee van George Orwell's 1984. De toon was daarmee voor mij al meteen gezet. Het is dan ook goed te merken dat Anthonie zich voor dit verhaal heeft laten inspireren door het dystopische, speculatieve fictieverhaal van meneer Orwell.

Het verhaal zelf zit erg sterk in elkaar en is vooral psychologisch. Wat is de realiteit en wat niet? Is de hele wereld waarin we leven een grote farce, of wordt de hoofdrolspeler Egbert bewust op een dwaalspoor gezet en getest door zijn meerderen? Hoewel ik het einde aan zag komen (wellicht heb ik te veel science fiction gelezen en gezien) vond ik toch dat het verhaal sterk in elkaar zat. Alles werd op de emotie van de hoofdrolspeler gespeeld en dat maakt het verhaal juist zo sterk. Ook totaal anders dan 1984, waar alles toch, vooral in het middelste deel van het verhaal meer een essay werd van de samenleving uit het verhaal.

Ik heb trek in meer verhalen van Anthonie!

Jeffrey Debris - zie ook link.