Een aantal lezers geven hun mening over "Een bloedovergoten Dageraad "
“Anthonie Holslag gebruikte een persoonlijk trauma als inspiratie voor de verhalenbundel ‘Een Bloedovergoten Dageraad’. Dat hij in zijn introductie deze gebeurtenis – een geval van ‘zinloos geweld’ - tot in de kleinste details reconstrueert verdient bewondering, maar bezorgt de lezer tegelijk een ongemakkelijk gevoel. Dat geldt ook voor de meeste andere verhalen in deze bundel. Holslag neemt ons mee naar plekken waar we liever niet komen en blijft daar vervolgens tergend lang rondhangen. Niet geschikt voor liefhebbers van recht-toe-recht-aan horror.”
Jan Doense (Mr. Horror)
"De royalties van dit boek gaan naar WarTrauma Nederland. In het voorwoord lees je hoe Anthonie´s eigen bestaan te lijden kreeg van een volslagen groteske en zinloze aanval, gewoon op het Leidseplein, onderweg van werk naar huis, om niks. Het kan iedereen overkomen en de gevolgen zijn ingrijpend. De schrijver is daar niet sentimenteel over en analyseert helder. De verhalen staan los van het incident, maar zijn doodeng. Poe en Dahl hebben gezelschap gekregen. De stichting ontvangt ondertussen geen subsidie meer. Leuker kunnen we het niet maken. Ondersteun deze schrijver in zijn strijd en deel deze link alsjeblieft via je social networks. Alle aandacht is meegenomen, elke euro is er een en als je van griezelen houdt... Psycho-horror van de bovenste plank.
Robin Schippers
Bungalow
"Onderweg 'Een bloedovergoten dageraad' uitgelezen van Anthonie Holslag. 'Een bundel voor de fijnproever en liefhebbers van subtiele horror', staat op de achterflap geschreven. De subtiliteit zit hem in het huiveringwekkende spel dat met en in het hoofd van de personages gespeeld wordt. Soms zo naargeestig en levensecht, dat je blij bent dat het een boek is dat je even weg kunt leggen om bij te komen... De personages uit de verhalen kunnen dit niet - the horror, the horror! - besef je, wat ook geldt voor clienten met PTSS naar wie de opbrengst van het boek toegaat (via donatie aan de War Trauma Foundation). En daarmee is deze geslaagde cirkel rond.
Wat wil nu het toeval: tijdens onze eerste stop onderweg in een middeleeuws bouwval, leidt een zeer bijziend vrouwtje ons giebelend naar onze kamer. Buiten het hotel op een afgelegen plek. Nee toch, jawel: Kamer 6, net als in een van de verhalen uit het boek! Een slaapkamer in een muffe, ijskoude kelder. Een soort Dracula kamer, verklaart Sandbag tevreden. 's Nachts horen we een vrouw gillen, getik met een hamer en beweegt de wc deur piepend heen en weer.
Tape haalt in het donker zijn been open en Silver slaapt voor het eerst sinds jaren naast mama... Sandbag heeft van al het rumoer niets meegekregen en prima geslapen: 'Lekker koel in die kelder, ogen dicht en tukken maar!'
Firma Tacker Tape
"Het komt niet vaak voor dat ik in een verhalenbundel meer verhalen goed vind dan minder. Maar Anthonie Holslag weet met zijn verhalen in "Een bloedovergoten dageraad" onder je huid te kruipen, je bloedbaan in te stromen om er dan bij je mond onverwachts uit te springen en je bij je strot te grijpen.
De absolute topper is voor mij: Dossier patiënt "Z".
Lees het, ervaar het, voel het!"
Gram Rabbit /Ferry Wever
Link: zie hier.
Angst.
"Angstgevoelens die iedereen wel kent: voor spinnen of voor de dood, maar vooral die diepgewortelde ongegronde angst, die niet met logica verklaarbaar is, angst die diep van binnen zit, onberekenbare existentiële angst.
Dat soort angst vormt de basis van alle verhalen in deze bundel. Sommige zijn kort, anderen bijna een klein boek. Een enkele is een traditioneel spookverhaal, bijvoorbeeld het verhaal over zombies of ook dat verhaal met een verboden kamer als in Blauwbaards huis.
Het titelverhaal, ‘Een bloedovergoten dageraad’ gaat over de dood.
‘Niets is pijnloos,’ had een collega in de verslavingszorg ooit tegen hem gezegd. ‘Zelfs mensen die in hun slaap overlijden stikken. Of hebben een hartaanval. We gaan in ieder geval geen van allen pijnloos dood.’
Als de moeder van de hoofdpersoon op een mensonwaardige manier gestorven is, terwijl ze zei de behandelend arts, pijnloos zou inslapen, blijft de man gefascineerd door de dood. Kan hij iets goed maken ten opzichte van zijn moeder?
Dit is geen griezelverhaal zoals de meeste anderen dat wel zijn, maar het thema is wel de dood.
Wat zegt het over de schrijver dat juist dit verhaal het titelverhaal werd?
Een van de beste verhalen is dat over ‘Patiënt Z’. Een man, antropoloog van beroep, onderzoeker van sprookjes die hun oorsprong hebben in Oost-Europa, komt bij een psychiater, omdat hij overal meisjes ziet in rode jasjes. Terwijl hij nauwelijks reageert op medicijnen, roept hij tegen zijn behandelend arts dat ze ook achter hem zijn, en dat het er steeds meer zijn. De arts, verteller van het verhaal, onderzoekt de achtergrond van de man, en ontdekt dat hij gefascineerd was door de stringtheorie: een theorie die inhoudt dat er meerdere dimensies naast elkaar bestaan en zelfs in elkaar overvloeien. Het is een verbijsterend, angstaanjagend verhaal, waarvan je de ontknoping wel aan ziet komen, maar toch...
Ook het verhaal dat ‘gesprek met de duivel’ heet, is een verbijsterend verhaal, met meer diepgang dan een doorsnee griezelverhaal. Zo zijn er meer, verhalen die niet alleen de lezer laten griezelen, maar die ook beelden of ideeën oproepen die je niet met rust laten.
Dit gegeven betekent wel dat je de verhalen mondjesmaat tot je neemt, vooral bij de langere verhalen heb je aan eentje per keer genoeg.
Er zijn elementen die terugkomen: die meisjes in rode jasjes - in het openingsverhaal ‘de man op het ijs’, waarin het hoofdpersonage door zijn eigen angst wordt achterhaald - is het meteen raak!! Het ergeren van ouders door een heel eigen studiekeuze te maken, is een gegeven dat vaker terugkomt, zoals ook een ruïne van een kasteel dat bewoond werd door Lodewijk XIV. Blijkbaar had deze koning verborgen duistere kanten.
Maar het is vooral die existentiële angst, een diepgewortelde vrees voor alles wat met de dood te maken heeft die steeds naar voren komt. Meestal verteld door een ik-figuur die in zijn verleden een akelig voorval heeft meegemaakt en daar - al of niet bewust - last van heeft. En wie kan zeggen dat hij dat niet kent. Het zijn verhalen die iedereen raken.
Zoals ook de inleiding indruk maakt. Daar vertelt de schrijver hoe hij slachtoffer werd van zinloos geweld, en hoe dat zijn leven beïnvloed heeft. Het voorval heeft zeker de verhalen in deze bundel mede gevormd tot wat ze zijn.
Anthonie Holslag, geboren in Amsterdam, afgestudeerd als sociaal-historisch antropoloog, woonde tot zijn tienerjaren in de Verenigde Staten. In 2012 kwam zijn eerste bundel met fictie uit, ‘Zwarte muren’."
Phluffy
Link: zie hier.
"Een bloedovergoten dageraad is geen standaard verhalenbundel vol griezel en Horrorverhalen.
De trend wordt gezet in de inleiding, waar Anthonie Holslag verslag doet van een persoonlijke ervaring met zinloos geweld.
Dan volgen er 15 verhalen die uiteenlopen van bizar tot super griezelig. Maar alle verhalen zitten vol met personen die worstelen met zich zelf of hun veranderde omgeving. En dit geeft extra diepte aan de verhalen.
Het enige minpuntje aan deze bundel vond ik dat hij te dik was. Op een gegeven moment raak je een beetje in een sleur van steeds weer te lezen over een man die met zich zelf overhoop lag. Terwijl de latere verhalen van de bundel van even goede kwaliteit waren als de eerste verhalen.
Toppers vond ik:
- De 3 verhalen met de "Roodkapjes", De man op het ijs, Dossier patiënt "Z", Het huis bij het park. Hoe Anthonie de meisjes neerzet. Je krijgt er gewoon nachtmerries van.
- Aardedonker. Hoe mensen kunnen ontaarden als de wereld overspoeld wordt door zombies.
- Het komische De laatste opdracht, hoe een man moet waken met een bijl bij een lijkkist.
- Zwarte aura, hoe een man aura's ziet na een ontmoeting met het monster in de kast.
Princess Marcella
Link: zie hier.
"Tony, eindelijk je boek 'Een bloedovergoten dageraad' gelezen. Welke invloed angst op hersenen heeft, of misschien: hoe gaan hersenen met angst om, vind ik goed beeldend beschreven! Daardoor ontstijgen de verhalen het horrorgenre! (Wat heeft Roodkapje verkeerd gedaan bij je?)"
Bettie Aaftink